winterwandeling
’t Was weer de moeite! 4 aspi’s op het rendez vous, en de volle juniortak (ttz 2 man). Het weer was ideaal: ong 0°C, geen wind en af en toe een HEEEEL klein beetje sneeuw.
Oorspronkelijk traject: van Libramont, via Neufchateau naar Marbehan.
Op de grond lag een zeer dik tapijt, dat wel, en slechts een deel van de wegen waren geruimd. De juniors stapten autonoom, maar met instructies: NIET op de hoofdwegen, en NIET op ongeruimde wegen, als het te vermijden viel. De twee waren weg als een pijl uit een boog, we zagen ze pas terug in Neufchateau (zij hadden een iets langere route daarnaartoe). Voorbij Neufchateau liepen ze echter vast: per mijn instructies mochten ze niet op de N40 blijven stappen, maar ze raakten er ook niet af, geen van de zijwegen was geruimd. Ze hakten de knoop door, deden autostop tot Leglise (ver buiten hun normale route) en stapten vandaar terug, via de kortste weg naar Marbehan. De totale gestapte afstand was wat korter dan voorzien, ze hadden dan ook een trein vroeger. Totaal gestapt: 23km.
Zeer bien!!
De aspi’s hadden andere problemen, wegens de vele ongeruimde wegen, de dikke sneeuw, en de kortere beentjes waren er tegen ’s middags al pijnlijke voeten, zeer pijnlijke knieën en een zakkend tempo te zien. Donderpreken van Wever hielpen niet, ze deden echt wat ze konden. Het was duidelijk dat in deze omstandigheden Marbehan niet haalbaar was. Dus: changement de plans!! We stapten met een wijde boog terug naar Libramont, via de weg die de juniors genomen hadden. Daar waren echter een paar stukken tussen met zeer diepe sneeuw: terug tijd verloren, in de mate dat we riskeerden van onze trein te missen. Daarom hebben we dan ook met de aspi’s autostop gedaan (constructief voorstel van Elisa), op 5′ stopten er twee auto’s en was iedereen mee, en hebben we de voorzien trein nog makkelijk gehaald. Totale gestapte afstand: 20,9 km.
Ik onthoud vooral dat de juniors weer bewezen hebben dat ze autonoom kunnen opereren en dat ze dat duidelijk appreciëren. De aspi’s kunnen in moeilijke en (letterlijk) pijnlijke omstandigheden op hun tanden bijten en zonder zeuren (integendeel, vaak in slappe lach-modus) doorbijten tot het eind. Ze waren op de trein tijdens de terugreis show aan het geven voor de ganse wagon…
Ik heb genoten, zowel van de trek als van het gezelschap.
Bedankt allemaal!!